
Neler oldu derseniz onca zaman, ben bütün bir senenin yükünü attım omzumdan; ilk aklıma gelen bu.
Yani ben buralara gelmeyeli KPSS geldi geçti hayatımdan,umarım bir daha uğramamak üzere.
Ne oldu, nasıl geçti,sonuç ne olur hiç bilemiyorum.
Ben bu ülkede hiçbir şeye şaşırmıyorum ve hiçbir şeyden umudu kesmiyorum.
Çünkü çalışmak bu işin %50sinden bile daha azını hallediyor.Gerisi şans!
Sizler belki farkında değilsiniz çünkü ben blogda bugüne dek bunu pek yansıtmadım,ama çok bunalmıştım burda.Sevmediğim bu şehirde olmak,sınava hazırlanmak,bir de özlediklerimden ayrı olmak yiyip bitirmişti beni.
İmdat çığlıklarımı Tanrı kısmen de olsa duymuş olacak ki, bünyemde ilaç etkisi yaratan bir hafta geçirdim.
Yine burdaydım ama olsun, yanında her zaman huzur ve güven duyduğum insanlaydım.

Bol bol gezdik...Diyemeceğim ne yazık ki.
Bu boktan şehri bilenler bilir,burda yapılacak edilecek, gezilecek görülecek hiçbir şey hiçbir yer yoktur.O yüzden aynı yerlerde dolandık durduk.
Ama bol bol fotoğraf çektik.Bunlar da size seyirlik olanlardan.
İyi ki geldin ve ben yeniden nefes alabildim...
Artık blogu bu kadar ihmal etmeyeyim diyorum, bu kadar yaz rehaveti yeter,kendime geleyim diyorum.
Ve hepinize sivrisineksiz yaz geceleri diliyorum.
hoşgeldin
YanıtlaSililk defa kendi resmimi görüyorum sevindirik hissettim kendimi...:D
YanıtlaSil:(
YanıtlaSilHoşgeldin:)
YanıtlaSil